Monografia dotyczy zjawisk zachodzących w konstrukcjach szkieletowych z dźwigarów o falistym środniku z żebrami podporowymi, pośrednimi oraz dźwigarów wzmocnionych żebrami przekątnymi. Przytoczone zjawiska, dotyczące np. wpływu żeber podporowych na postaciową wytrzymałość krytyczną, zostały jakościowo rozpoznane i zaimplementowane do projektowania klasycznych blachownic o płaskich środnikach. W pracy podjęto próbę kompleksowego rozwiązania przytoczonych zjawisk na potrzeby projektowe dźwigarów o falistych środnikach.